Hellbent (2004)

Dit is gewoon een gay die moordt (seriemoordenaars vermoorden altijd hun eigen ras en geslachtsvoorkeur) deze film is wel zeker weten gericht voor de gay kijker en de homosympathisanten. En van mij mogen ze er meer maken, gay´s kunnen zich makkelijk verplaatsen in het hoofdpersonage van een horror film denk aan Laurie strode die een beetje buiten de boot valt in de vriendenkring. En dit zit ook in Friday 1.

Geinige gay slasher die niet al te veel om het lijf heeft en net ook niet scherp genoeg is om echt geslaagd te zijn. Toch heb ik me er absoluut mee geamuseerd, al was de jongen die ik het leukst vond was het eerste dood.

2.5*

Low budget gay slasher horror, gedateerd, vlak en simpel, vanuit een homofoob gegeven, met in het algemeen mannen die er lekker uitzien maar geen enkele karakterontwikkeling krijgen. De conversatie is flauw, er is geen degelijk opgebouwde horrorsfeer en de motivatie ontbreekt (waarom zijn de slachtoffers bijvoorbeeld allen jong). Het liefdesverhaal tussen de twee hoofdpersonen daarentegen is zoet.

Lol. Na vijf minuten zei ik letterlijk tegen mezelf: 'Wat is dit nou weer?'. Zonder enige voorkennis begon ik aan de film, niet wetend wat me te wachten zou staan. Daar was ik al snel achter.

Pretty McGayofficer, al heupwiegend huppelend over de straat, voorspelt niet veel goeds. Hij kan zijn ogen niet afhouden van de mannen en loopt er nogal kneuzig bij. Net van de modelacademy af, maar vergeten een paar acteerlesjes te volgen, zo blijkt al snel. Ach ja, het oog wil ook wat hè. Nou, het oog krijgt genoeg te zien, maar of dat zo positief is?

Een dorpje, waar blijkbaar iedereen gay lijkt te zijn (Ja kunt geen meter verzetten of je komt 5 homo's tegen) wordt opgeschrikt door een serialkiller. Extravagante homoseksuelen in leren pakjes, travestieten die -laten we eerlijk zijn- zelfs voor een blinde nog niet door zouden kunnen als vrouw, niet iedereen zit daar op te wachten. Twee opties: Verhuizen uit Gayville, of ze afslachten. In de eerste twee minuten zijn er al 2 doden, de toon is gezet.

De vier mannen (lol), die uiteraard naar de plek des onheils gaan omdat... ja, waarom eigenlijk?, (Oh ja, omdat ze altijd van die belachelijke acties ondernemen. Dat was het!), werkten me al snel op mijn zenuwen. Hun gedrag was abnormaal irritant. Nou oke, op cowboy Chaz na, hij was stiekem toch wel leuk.

Het mierzoete, geforceerde liefdesverhaaltje vond ik wel iets hebben. Gelukkig, want de kills zijn niet noemenswaardig. Eigenlijk best matig en saai. (De discotheekscène met cowboy was daarentegen wel goed geschoten). Deze slasher schiet helaas over de grote lijn behoorlijk te kort. Ook de humor is ver te zoeken. Jammer, want met die twee ingrediënten wat prominenter in de film, zou het veel beter kijkbaar zijn geweest.

super saaie film vond ik dit iets na de helft eraf gezet deze vond ik het uitkijken niet waard 1 ster

Je moet deze film helemaal niet serieus nemen, dan kun je er best nog wel schik aan hebben.

Ik was hier wel benieuwd naar, maar werd helaas een beetje teleurgesteld. Het thema komt best crappy naar voren, want je zou soms bijna denken dat de film een homofobe boodschap heeft in plaats van een sympathische, maar goed. De moordenaar ziet er nog best redelijk uit met dat duivelsmasker en zijn geslepen sikkel, maar een motief en identiteit blijft uit. Dit is vroeger wel vaker gedaan in een slasher, maar werkte in bijvoorbeeld House on Sorority Road (1983) beter.

Een slechte lowbudget slasher die ik weer rap vergeten zal zijn.

Inderdaad jammer dat we nooit achter het motief van de killer komen. Hij voelt daardoor als een pionnetje die toevallig mensen doodt.
Helaas kan je aan bijna alles zien dat er weinig budget was, zoals de afgehakte hoofden die uit de kast vielen.

Hoofdrolspeler is aantrekkelijk, evenals de jongen waar hij een oogje op heeft. Jammer genoeg werd de meest sympathieke van het stel als eerste gedood. De personages en situaties zijn soms wat ongeloofwaardig helaas. Had beter gekund.

Wel een origineel idee, een gay slasher, en het keek best makkelijk weg, vandaar geen onvoldoende.

Middelmatige (gay) slasher. Niet alleen met een grotendeels homoseksuele cast, maar ook overduidelijk puur voor het gay-interest publiek gemaakt. Daar behoor ik niet toe, dus dan ga je toch wat sneller op de rest van de film letten. Helaas is dat een behoorlijke puinhoop. Oogt allemaal erg duf en de inspiratieloze killer deelt in de malaise. Met zijn scherpe sikkel richt hij wel redelijk wat schade aan, maar dat wordt omwille van het lage budget toch te vaak verhuld. Kills die zich enkel uitten in schaduwspel op de muur krijg ik altijd jeuk van. Morgen maar eens een zalfje voor halen...

Mwa.

Hellbent is een film die in principe dezelfde formule kent als een algemene slasherfilm, maar bijzonder bij deze film is dat ieder hoofdpersonage homoseksueel is. Niet dat dit voor mij veel uitmaakt, iedereen mag zelf weten of deze van mannen of vrouwen houden (of helemaal niemand) maar voor veel mensen maakt dat wel uit en dan is Hellbent een leuk antwoord.

Helaas is het resultaat buiten eerstgenoemde weinig bijzonder of uniek. De film volgt namelijk in grote lijnen de paden van een normale slasherfilm en wijkt er eigenlijk nooit vanaf. De locatie is anders, maar Hellbent blijft overduidelijk een goedkope film. De passie is soms te voelen, en de omstandigheden waarin deze film werd gemaakt zijn bijzonder, maar dit blijft niettemin niet wegnemen dat het allemaal nogal standaard is.

De killer is weinig intimiderend en regisseur Etheredge geeft het individu ook te weinig mee om wel leuk te zijn. Het ideale trademarkpunt is dat de killer zijn slachtoffers onthoofd, maar het gemak waarmee dit gaat is opmerkelijk. Het hoofd vliegt er vaak al af met een enkele zwing. Je zal snel denken dat ieder hoofdpersonage al sterft na een potje vriendelijk stoeien.

Daarnaast kakt de film na de helft in. Eerst was het bekvechten tussen de hoofdpersonages erg vermakelijk, maar wanneer de personages op gaan splitsen wordt de film steeds minder interessant en werkt uiteindelijk toe naar een zeer oninteressante finale. Niets is eigenlijk nieuw, en buiten wat kills om de leegte op te vullen biedt Hellbent niks vernieuwends helaas.

Het opent allemaal vermakelijk, het acteerwerk is aardig en er zitten zeker leukere stukjes tussen, maar deze nemen niet weg dat Hellbent een ietwat standaard en vooral saaie slasher is geworden. Leuk om met gezelschap te kijken, maar eigenlijk als horrorfilm te weinig opvallend om echt bijzonder te zijn. Jammer is het wel, want de omstandigheden waarin dit werd gemaakt maakten het voor de makers nogal moeilijk, en toch wisten ze een heel eind te komen, daarvoor mijn oprechte respect.

Slaapverwekkende horror die me geen moment kon boeien.

Een queer slasherfilm klinkt als een geweldig idee, maar uiteindelijk kan Hellbent zijn potentieel als cultklassieker niet waarmaken. De film is opgenomen met een minimaal budget en dat is te zien. Ik kan het niet helpen, maar ik ben totaal niet overtuigd door de acteurs, de kills en het productiedesign.

2*